............เรื่องราวอันน่าอัศจรรย์ของสัตว์น้อยตัวกระจิ๋วที่ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่คิด มดบนโลกนี้มีชีวิตอยู่ สืบพันธุ์มามากกว่าร้อยล้านปี ทุกวันนี้มีมดมากถึง 20,000 สปีชีส์ และหากชั่งน้ำหนักมดทุกตัวบนโลกรวมกัน จะพบว่ามดมีน้ำหนักเท่ากับคนทั้งโลกรวมกันเลยนะ ซึ่งคนหนึ่งคนจะหนักเท่ากับมดประมาณ 12,500,000 ตัว
ปกติมดหนึ่งตัวหนักเพียง 0.004 กรัม สามารถเดินยกวัตถุที่หนักได้ถึง 5 เท่า โดยใช้กรามของมันซึ่ง แข็งแรงมาก สามารถลากของได้หนักกว่าน้ำหนักตัวมันถึง 25 เท่า(ถ้ามดรวมกันหนัก 100 กิโลกรัม สามารถยกของหนักได้ตั้งแต่ 500-2,500 กิโลกรัม) และพฤติกรรมอีกอย่างหนึ่งที่เราเคยเห็น คือ เห็นมดจูบปากกัน แต่ความจริงพวกมันกำลังสื่อสารกัน ด้วยหนวดต่างหาก เมื่อเพื่อนมดตัวหนึ่งหิว ก็จะเอาหนวดไปเคาะที่แก้มของมดงานที่ออกหาอาหาร มดงานก็จะปล่อยอาหารที่เก็บไว้ที่กระเพาะหน้าออกมาแบ่งให้เพื่อน ๆ ส่วนในกระเพาะหลังเก็บอาหารไว้กินเอง มดมีกลิ่นพิเศษเฉพาะตัวที่ผลิตขึ้นมาเอง ในทางวิทยาศาสตร์บอกว่ากลิ่นนั้นเป็นสารเคมีของฮอร์โมนชนิดหนึ่งเรียกว่า "ฟีโรโมน"
ฟีโรโมนเป็นสารเคมีที่ใช้ในการติดต่อสื่อสาร และบอกทางกัน เมื่อมดตัวหนึ่งพบอาหาร มันจะปล่อยกลิ่นออกมาจากปลายท้อง และระหว่างที่เดินกลับรังก็จะใช้ส่วนท้องแตะทางเดินไปตลอดทาง เพื่อแจ้งข่าวให้เพื่อนมดด้วยกันรู้ถึงแหล่งอาหาร เมื่อมดตัวอื่น ๆ ได้กลิ่น ก็จะเดินตามกันเป็นแถวเพื่อกิน และขนอาหารกลับรัง ถ้ายังมีอาหารเหลืออยู่ ในระหว่างขนอาหารกลับ ก็จะปล่อยฟีโรโมนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ถ้าอาหารหมดแล้ว มดก็จะไม่กลับไปที่แหล่งอาหารนั่นอีก นอกจากนี้ มดยังปล่อยฟีโรโมน เพื่อเตือนภัยกับสมาชิกในกลุ่ม เมื่อได้รับอันตราย มดก็จะปล่อยฟีโรโมนออกมา สมาชิกมดก็จะมาอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม และมีปฏิกิริยาโต้ตอบกับผู้บุกรุกทันที
เมื่ออ่านเรื่องนี้แล้วเวลาเห็นมด จะคิด 2 อย่างคือ
1. เรื่องความอดทน มดเป็นแบบอย่างแก่เราในเรื่องความอดทน มันตัวเล็กนิดเดียวแต่ความอดทนของมันมหาศาลที่เดียว
2. มดเป็นสัตว์ที่น่าเอาเยี่ยงอย่าง ในเรื่องของความขยัน สามัคคี และรู้หน้าที่ของตนเอง
3. การแบ่งบัน มันไม่เห็นแก่ตัว มันไม่เอาตัวรอดคนเดียว มันเห็นส่วนรวมสำคัญกว่า มันมีความรักสามัคคี
ถ้าสังคมเราเหมือนสังคมมด โลกเราคงสดใสน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลยทีเดียว
ant ant ant ant ant ant Ant ant ant ant ant ant
