กระโถนนางสีดา

กระโถนนางสีดา หรือ กระโถนสีดา

ดอกบาน ดูคล้าย ๆ กับกระโถนฤาษีค่ะ ความแตกต่างก็ดูกันที่ดอกนี่แหละค่ะ กระโถนนางสีดา จะมีสีชมพูล้วน หรือสีกุหลาบ 

และแหล่งที่พบส่วนใหญ่จะอยู่ตามป่าดิบเขาทางภาคตะวันตกและตะวันออก แต่กระโถนฤาษีจะพบตามป่าดิบเขาทางภาคเหนือ ภาคใต้ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือเท่านั้นค่ะ

ดอกมีขนาดเล็ก เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 8-13 ซม. มี 10 กลีบ เมื่อบานกลีบรวมแผ่ออกค่อนข้างมากปลายโค้งแอ่นออกเล็กน้อย มีสีเลือดหมูหรือแดงอมชมพู มีกระสีขาวกระจายแน่นตรงโคนกลีบ มีกระบังเป็นวงอยู่ตรงกลางนูนขึ้นเล็กน้อย มีสีขาว มีช่องเปิดตรงกลาง ปลายฐานแคปซูลบานออกเป็นรูปถ้วย มีขนสั้นนุ่มสีแดง ภายในท่อกลีบรวมมีสันนูนสีขาวจำนวน 16 สัน เรียงตามรัศมี ออกดอกช่วงเดือนกุมภาพันธ์ถึงมีนาคม 

พบในประเทศจีน, ประเทศกัมพูชา และประเทศไทย

ขอบคุณป้าแก้วค่ะ

ช่วยด้วย "เครียด" แล้วนะ

แนะวิธีการแก้เมื่อเกิดอารมณ์เครียด         1. พยายามเตือนตนเอง      พิจารณาเหตุผลที่ทำให้เกิดความไม่สบายใจ  แล้วเลิกคิดเสีย  เพื่อจะได้ตัดทอนอารมณ์ที่ก่อให้เกิดความไม่สบายใจ   มีสติที่จะมองเหตุการณ์ได้ถูกต้องตรงความเป็นจริง  และหาวิธีแก้ปัญหาของตนได้ดีขึ้น      2. ในชีวิตประจำวันต้องเป็นคนดำเนินชีวิตอยู่เพื่อความดี      คนที่มีอุดมคติว่า   เงิน  ชื่อเสียง  อำนาจ  และความสุขสำราญ   สำคัญเหนือสิ่งทั้งหมด  คนพวกนี้จะตกเป็นทาสอารมณ์ได้ง่ายที่สุด  แต่ถ้าผู้ใดยึดหลักพุทธศาสนา  3  ประการ  คือ  ทำความดี  ละความชั่ว  และทำใจให้บริสุทธิ์  ชีวิตของผู้นั้นจะสะอาด  หมดจด  : จิตใจสบายขึ้น      3. การมองคนในแง่ดีเสมอ      ไม่เอาความชั่วมาลบล้างความดีที่เขามีอยู่      4. ก่อนที่จะทำอะไรลงไป  ต้องนึกถึงเหตุผลทุกครั้ง      อย่าทำอะไรเอาแต่ใจตน  หรือทำแต่ประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว  หัดเป็นคนรู้จักฟังความคิดของคนอื่นบ้าง  เป็นคนใจกว้าง   หรืออดทนต่อข้อขัดแย้งต่าง ๆ ได้      5. จงดำรงชีวิตอยู่ด้วยความยืดหยุ่น      หมายความว่า  รู้จักปรับตัวให้เข้าได้กับทุกสถานการณ์ให้คิดว่าทางเดินที่จะไปสู่จุดหมายปลายทางนั้นมีได้หลายทาง  จงอย่าคิดที่จะเดินทางเดียวโดยเด็ดขาดควรจะขยับขยายได้บ้าง      6. พยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่จะก่อให้เกิดความไม่สบอารมณ์        และอย่าทำตนเป็นยอดมนุษย์ที่จะแสวงหาความสุขสมบูรณ์พร้อม  เพราะไม่มีใครเก่งพร้อมทุกอย่าง      7. พยายามระงับความโกรธ      ความโมโหฉุนเฉียวลงด้วยเวลาอันรวดเร็วที่สุด  เพราะความโกรธนั้นหากมีอยู่ในบุคคลใดและเวลาใดแล้ว  จะทำให้บุคคลนั้นมีแต่ความคิดที่มืดมน  หาทางออกที่ไม่ดี  อันจะทำให้รู้สึกเสียใจในภาคหลังได้      อย่าลืมว่าความเครียด  ความไม่สบายใจเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นทางใจ  จะแก้ได้ก็ด้วยใจเท่านั้น  ดังนั้นขอให้ใช้กำลังใจหรืออำนาจใจแก้ปัญหาใจของตนเอง  จึงจะมีผลโดยตรงต่อสุขภาพกายทำให้สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้เป็นอย่างดี  มีอายุยืน  มีความเจริญรุ่งเรือง  อันเป็นยอดปรารถนาของทุกคน

ภาพขบวนแห่พระศาลเจ้าจุ้ยตุ้ย ภูเก็ต 14 ตุลาคม 53

รองเท้าคู่แรกที่ฉันได้รับ วันเกิดของฉันวันเจ็บของแม่

ฉันจำไม่ได้แล้ว่ารองเท้าที่แม่ซื้อให้คู่แรกเป็นอย่างไร ราคาเท่าไหร่ รู้แต่ว่าแม่ที่ซื้อรองเท้าให้ลูกในวันนั้นมีชีวิตอย่างไรในวันนี้ วันที่ลูกเติบใหญ่ท่ามกล่างจังหวะชีวิตที่วุ่นวาย

เมื่อเวลาผ่านไปมีบางครั้งทำให้ฉันใช้เท้าทั้งสองข้างที่แม่เคยจูบก้าวฝ่าความรู้สึกของพ่อแม่ด้วยการเหยียบย่ำน้ำของใจขอบท่าน ฉันเริ่มเกเร เริ่มไม่เชื่อฟัง เริ่มเป็นตัวของตัวเอง สิ่งที่พ่อแม่พร่ำสอนก็ไม่อยากจำ

ในที่สุดเชือกรองเท้าทั้งสองข้างที่พ่อแม่ผูกให้ เริ่มหลุดลุ่ยขาดวิ่น ความรู้สึกอิสระในโลกใบใหม่ทำให้เจตนาดีของท่านเริ่มเป็นเรื่องที่เลวร้ายน่าเบื่อ จนเมื่อภาพมายาคลี่คลายเส้นทางที่เคยเลือกเดินและคิดว่าเจ๋งแล้วนั้นกลับตื้นตัน ข้างหน้ากลับกลายเป็นกำแพงหินที่ไม่อาจข้าม

เวลาผ่านไปฉันจึงได้ตระหนักถึงคำพูดเก่าๆ ของพ่อแม่ เริ่มโหยหารองเท้าคู่เก่าที่พ่อแม่เคยซื้อให้ ประสบการณ์ต่างๆ สอนให้ฉันได้ตระหนักถึงสิ่งที่มีอยู่ หากฉันไม่รักษาสิ่งที่มีอยู่อย่างระมัดระวังแล้ว เมื่อเวลาผ่านพ้นไปฉันคงไม่เหลืออะไรให้รักษาอีกเลยในชีวิต

แม่ ขอบคุณ ที่ให้ลูกเกิดมาท่ามกลางความแปรปรวนของชีวิต

แม่ ขอบคุณ ที่ท่ามกลางความแปรปรวนของชีวิตทำให้ลูกรู้สึกถึงคุณค่าของคำว่า แม่

แม่ ขอบคุณ ที่คอยใช้เท้าทั้งสองข้าง ก้าวนำผ่านวันในอดีตและทำให้ลูกลุกยืนในวันนี้ได้อย่างสง่างาม

แม่ ขอบคุณ ที่คอยพร่ำสอนทุกสิ่ง ทุกอย่าง ลูกรู้ว่าแม่ต้องทนแค่ไหนกับความไม่ค่อยเอาไหนของลูก

แม่ ขอบคุณ ที่ทำให้ลูกสะกดคำว่า รัก และรู้จัก รัก เป็นครั้งแรกในชีวิต

แม่ ขอบคุณ ที่คอยเป็นกำแพงพักพิงยามลูกอ่อนล้า และท้อแท้ในบางครั้ง

แม่ ขอบคุณ ที่ ณ ขณะนี้ยังเรียกให้ลูกตื่น กินข้าว อาบน้ำ ไปทำงาน กลายเป็นงานประจำที่แม่ทำให้ลูก

แม่ ขอบคุณ ที่ ณ ขณะนี้ ยังทำอาหารกล่องให้ลูกมากินที่ทำงาน

แม่ ขอบคุณ หลายๆ เรื่องที่มิอาจกลั่นออกมาเป็นตัวอักษร เพราะน้ำตาไหลเลอะตัวอักษรที่เขียนไว้

บทความนี้เขียนขึ้นเนื่องจากวันที่แม่เจ็บที่สุดในชีวิต มิได้เขียนขึ้นเนื่องจากวันเกิดลูก

ป.ล. ลูกอยากรู้ว่าแม่ยังเจ็บอยู่ไหมตั้งแต่วันที่แม่เกิดลูกในวันที่ 13 ตุลาคม

       วันเกิดของลูกวันเจ็บของแม่

รักแม่ค่ะ

anda_da

13 ตุลาคม ท่ามกลางความเงียบของเวลา 0200 น.